Fréttir

Ég er móðir tveggja barna, sem ég er svo heppin að hafa ættleitt. En þar sem þau eru bæði dökk á hörund fer það  ekki á milli mála að þau eru ættleidd, og hef ég (og aðrir ættleiddir foreldrar) fengið allskonar mismunandi komment og það jafnvel frá bláókunnugu fólki. Í lang flestum, ef ekki öllum, tilvikum þá meinar fólk vel, en orðar hlutina óheppilega og ég skil vel að fólk sé forvitið, en aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Nr. 1. Ekki gera ráð fyrir að ættleidda foreldrið vilji tala um ættleiðinguna, sérstaklega ekki ef þú þekkir manneskjuna ekki vel. Ef þú værir í strætó og hittir þar konu með barnavagn sem var einu sinni í saumaklúpp með frænku systur þinnar, þá myndir þú ekki fara að yfirheyra hana um hvort hún hafi rifnað mikið í fæðingunni, er það nokkuð? Sama regla. Ættleiðing er mjög persónuleg reynsla, spurðu bara hvort að þú megir spyrja út í ferlið og ef viðkomandi vill bara halda því fyrir sig þá segir hann einfaldlega nei.

Ég er sjálf mjög opin að tala um þetta. Ég vil að krakkarnir mínir finni/upplifi að þetta sé alls ekki neitt til að skammast sín fyrir, og besta leiðin til þess tel ég að vera sjálf tilbúin til að ræða þetta.

Nr. 2. Ekki tala um lífforeldrana sem „raunverulegu mömmuna og pabbann“. Ég er mamma barnanna minna og pabbi þeirra er pabbi þeirra, punktur. Þú getur talað um lífforeldra, konuna sem var með þau í maganum, kynforeldra, en við erum foreldrar barnanna okkar.

Nr. 3. Slepptu hryllingssögunum. Við þurfum ekki að heyra um frænku nágranna vinnufélaga mannsins þíns sem ættleiddi og það var bara hryllingur út í gegn.

Nr. 4. Þó að börnin mín séu ekki einu sinni fædd í sama landinu þá eru þau systkini (já, það var virkilega kona sem sagði hreint út við mig „ó, þau eru sem sagt ekki systkini?“). Þau rífast eins og hundur og köttur eina mínútuna og næstu mínútu þá eru þau svo náin að það kemst ekki hnífur á milli þeirra alveg eins og raunveruleg systkini SEM ÞAU ERU.

Nr. 5. Ekki segja „leiðinlegt að þið gátuð ekki farið í glasa, þá hefði barnið orðið meira ykkar“ (þið kannski trúið því ekki en þetta var virkilega sagt við okkur). Mér gæti ekki verið meira sama þó að dóttir mín sé ekki með gráblá augu eins og ég og sonur minn er ekki með nefið hans afa síns, þau eru samt 200% börnin mín. Ég gekk kannski ekki með þau í 9 mánuði í maganum, en ég gekk mun lengur með þau í hjartanu.

Nr. 6. Þegar barn er réttkomið heim verður að gefa því tíma til að tengjast. Barnið þarf að læra alls konar reglur og venjur, venjast nýju fólki, nýju tungumáli, nýjum matarvenjum og já, venjast því að eiga fjölskyldu. Þetta er misjafnt eftir börnum hversu langan tíma þau þurfa, en ekki setja út á foreldrana þegar þeir afþakka pössun.

Hun.is - Aðgát skal höfð í nærveru sálar